Even voorstellen
Ik wil beginnen met te vertellen wie we zijn. Ik weet het, hierboven zei ik nog dat de site was gebouwd voor familie en vrienden en van hun mag je toch verwachten dat ze wel weten wie we zijn. Maar voor het geval dat we de site meer publiekelijk gaan maken dan is er voor die mensen hieronder een korte introductie.
Ingrid
Ingrid, nu alpha-hulp, maar van beroep eigenlijk kapster, is een bezige bij. Ze kan niet stil zitten en heeft altijd wel wat te doen. Zij is fanatiek sportster; tennist, jogged, sceelerd, schaatst en fietst. Zij vindt kamperen prachtig, maar dan wel met enige luxe.
Ronald
Ronald, projectleider automatisering, is meer een rustig persoon. Kan prima stil zitten en zich vermaken met een boek. Is gek van schaatsen, maar dan wel de tochten op natuurijs, en fietsen. Hij vindt kamperen het einde, liefst in een tentje waar je niet in kan staan, koken op een primus. Hij is dan ook altijd degene die tijdens het kamperen de maaltijden verzorgd.
naar het begin van de pagina
Hoe zijn we zo 'gek' geworden op fietsvakanties
Onze voorliefde om de vakanties kamperend en met de fiets door te brengen is iets wat gegroeid is.
Ronald zijn ideale vakantie is het geworden, toen hij als 12-jarige met zijn moeder, broer, zus, tante en nicht zes weken in Noorwegen heeft gefietst. Dat was een waanzinnige ervaring en dat is het altijd gebleven. Daarvoor heeft hij met zijn familie jaren achtereen kamperend doorgebracht in Sassenheim op de veluwe. Met de fiets er naar toe en de bagage werd met de auto gebracht.
Bij Ingrid thuis zijn de eerste vakanties ook met een tent geweest, maar haar vader had er een gloeiende hekel aan. Later zijn dat dan ook appartementen geworden. Ok, op die ene keer na in 1969. Met een luxe bungalowtent naar Joegoslavi�. Maar de tent werd op het eind van de vakantie verkocht en is niet meer mee terug gegaan naar Nederland. Maar het gekke bij Ingrid is dat ze het kamperen wel kan herinneren, maar voornamelijk van foto's en de gebeurtenissen er omheen dan van het kamperen zelf.
Toen wij getrouwd waren, was het elk jaar weer de vraag hoe de vakantie door te brengen. Het makkelijke en luxe van een hotel of appartement of het behelpen bij het kamperen. In het begin was het dan ook het ene jaar luxe en het volgende jaar kamperen. Met de komst van de kinderen is het een aantal jaren achtereen een appartement of hutje geweest. Ronald opperde wel eens dat het voor de kinderen veel leuker zou zijn om te kamperen; lekker buiten, rits open en de kinderen kunnen spelen. Maar de tegenargumenten waren dat het veel te veel een gedoe is, dat gesodemieter op de grond.
Hij heeft Ingrid toch zover gekregen. En het kamperen met kinderen (4 en 5 jaar)werd toch een keer uitgeprobeerd. Links en rechts het een en ander geleend en op naar zeeland. Het pleit was toen beslecht, kamperen was het einde. Voor Ronald bleef nog één ding over: haar nog zo gek krijgen dat we op de fiets zouden gaan.
voor het eerst op de fiets
Toen Saskia 7 en Jeroen 6 jaar waren, is het dan voor de eerste keer gebeurt: op de fiets vier weken op vakantie. We woonden toen nog in Maarssen en zijn van daaruit op de fiets vertrokken. Elk van ons beladen met tassen, en ikzelf had nog een karretje achter mijn fiets. Voor ons is het toen begonnen, maar ik heb het gevoel dat mijn liefde voor het kamperen en dan nog wel met de fiets, niet op mijn kinderen heb kunnen overbrengen. Misschien ben ik wel te enthousiast geweest en daardoor iets te fanatiek. Zij vinden het best als Ingrid en ik gaan fietsen, maar zij hoeven niet meer zo nodig.
Maar goed, onze manier van vakantie vieren is toen geboren en is het tot nu toe gebleven. We zullen het wel blijven doen zolang het lichaam het toelaat.
naar het begin van de pagina