Nog steeds zaterdag maar al wel in Canada. Op het moment van schrijven zitten we bij de gate voor Vancouver op Toronto Int. We hebben de 8 uur vliegen doorgemaakt. Viel niet mee om je mondkapje zolang op te hebben. Ook nu moeten we deze nog dragen en zometeen in het volgende vliegtuig ook weer natuurlijk. We hebben gegeten en gedronken in het vliegtuig en zijn benieuwd of we dat straks ook weer krijgen. Kop koffie zou er wel ingaan.

Als je denkt dat Schiphol een uitdaging is qua wachtrijen, kom hier eens kijken. We moesten in het vliegtuig wachten omdat de security de drukte niet aankon!! We moesten langs de douane nadat! we ons ingeklaard hadden voor een zuil: paspoort scannen, foto maken, verklaren dat je niets illegaal bij je hebt, en dan krijg je een geprint bonnetje met de foto mee. Dit samen met je paspoort aan de man van de douane tonen en je mocht verder. Maar wat een drukte!
Koffers zijn er gelukkig ook en zijn alweer ingechecked voor de volgende vlucht. Het is hier nu 19:05 en 20:40 vertrekken we naar Vancouver.

Net geprobeerd 300 C$ te pinnen maar na alle vragen en codes geen geld gekregen uit de automaat. Nu maar hopen dat die ook niet worden afgeschreven.

Sandman Signature hotel, we zijn weer wakker. Gisteren na de lange reis, 26 uur onderweg waarvan 13 uur in een vliegtuig, waren we om middernacht in ons hotel. Helemaal gaar, geen foto's, geen licht in de kamer (konden het lichtknopje niet vinden) zijn we zo het bed ingedoken.
Nu is het 8 uur dus niet veel langer geslapen als anders, en hebben nu net op de kamer een kopje koffie/thee op. Op de foto zie je hoe de kamer er dan uitziet, netjes opgeruimd ???? Even opfrissen zo en dan ontbijten. En dan maar eens zien wat we vandaag gaan doen.

We zijn met de taxi naar het centrum van Vancouver gegaan, Gastown. Een excursie hebben we vandaag niet gedaan, zoals bijvoorbeeld per fiets. We zijn nog te moe en besloten te gaan wandelen. Nog niet uit de taxi en we zagen al een leuk souvenier, t-shirts. Ik heb er 2 aangeschaft.
We hebben langs de waterkant gelopen, door Stanley Park en langs de kust weer terug, totaal zeker 10 km schatten we in. We zijn niet langs de totempalen geweest en niet de stoomklok gezien, dat bewaren we voor het eind van onze reis??
Wel langs de A-maze-ing Laughter. Een groep bronzen beelden met lachende figuren. Verder hebben we heerlijk gegeten in de brouwerij Steamworks en daarna met de taxi weer naar het hotel. Een geslaagde dag maar wel vermoeiend, vooral doordat we nog niet volledig zijn uitgerust.

Ook eindelijk ontdekt waarom ik geen geld krijg uit de automaat, de betaalpas staat niet op 'wereld' ingesteld maar op 'Europa':-) Een paar Nederlanders gaven me dit als reden en gelijk hadden ze.

Vandaag de camper ophaaldag.
Gisteren nog net gezien dat ik een mailtje heb ontvangen van FourSeasons dat ze vandaag om 10uur bij het hotel ons komen ophalen. Dus op tijd ontbeten en om 10 zaten we klaar. Het werd een kwartiertje later. We waren niet de enige die opgepikt werden, er werden nog 11 anderen opgepikt op verschillende punten. Het was een soort schoolbus maar dan kleiner.
En na 90 km kwamen we bij het verhuurbedrijf. Het was er druk! Ze hadden eigenlijk te weinig mensen om alles goed uit te leggen. We hadden thuis al de handleiding en video's bekeken moeten hebben. Nou, niet dus. Was ons ook niet medegedeeld. Ook de anderen hadden dit probleem. Maar gelukkig werden we toch goed geholpen al werd het daardoor wel later voordat we op weg konden, het was 14 uur geweest. En toen moesten we nog boodschappen doen.

Het is wel even wennen met deze camper. Hij rijd wel goed maar het sturen voelt wat wiebelig alsof er speling op zit wat niet zo is. Het zal wel door het gewicht en wind zijn. Zal wel wennen.
Bij de supermarkt is het ook weer wennen. Zo groot!!!! En van alles zo veel variaties en meestal groot verpakkingen. Het duurde lang voordat we het boodschappen lijstje konden afvinken ??. En nu we op de campground staan missen we al zaken. Bijvoorbeeld de vriezer is nog leeg maar we hebben wel een kilo suiker voor????. Maar goed, we zijn nog niet in niemandsland dus gaat wel goed komen. We merken dat we nog niet geheel zijn bijgekomen van de vliegreis.

We staan nu in Hope, waaronder andere een deel van de film 'First Blood' van Sylvester Stalone is opgenomen. Gaan we niet bezoeken, we hebben het wel gehad voor vandaag. Wel een 'fulltime service' plek genomen zodat we alles kunnen uitproberen. Maar helaas. De camper staat wel goed alleen de waterslang en afvoerslang zijn te kort. We staan op een gedeelde plek. Ik had de camper bijna bij mijn buurman binnen moeten zetten???? Iets om rekening mee te houden dus.
Dan de volgende uitdaging, het bed opmaken. Eerst het 'gat' opvullen wat boven de voorstoelen zit, dan de trap eraan. Er is een hoeslaken wat dan om het matras gewurmd moet worden, dan een gewoon bovenlaken en dan 2 enkele dekbedden. Het is wel gelukt minstens een 10 tal malen mijn kop gestoten???? We zijn benieuwd hoe dat vannacht gaat??

En dan de pizza gebakken, een glaasje wijn erbij. Helemaal goed.

Vannacht heb ik heerlijk geslapen. Het was in het begin even wennen dat je weinig ruimte bij je hoofd hebt, maar het bed is breed en lang. En omdat we het gordijntje naar de binnenruimte niet dicht hadden is het ook niet claustrofobisch :-). Ingrid had alleen pijn in haar rug. Het bed is wat hard, dun matras, en dat moet nog even wennen.
We waren wel op tijd op en zijn direct na het ontbijt vertrokken. Het zou ca. 4 uur rijden zijn en vroeg vertrekken geeft de ruimte om onderweg nog wat te ondernemen. Het weer was vandaag echt wisselvallig. Zon afgewisseld met regen gedurende de hele dag.
We moesten een pas over, ca 1300mtr, en wat ik niet verwacht had is sneeuw! Nee gelukkig niet op de weg maar wel langs de weg. We moesten natuurlijk even stoppen om een sneeuwbal te gooien?? Ook een bijzondere vogel kwam even kijken.

In Okanagan Falls is het beduidend warmer en de zon scheen. Begrijpend dat ze hier veel wijngaarden hebben. Morgen gaan we er één bezoeken.

Vandaag blijven we in Okanagan Falls. Vanochtend na het ontbijt is eerst de was gedaan, het zonnetje schijnt vandaag volop. Daarna een klein stukje langs de rivier gelopen. Veel was er niet te zien, alleen de omgeving is wel mooi, bergen om je heen.
Vanmiddag werd het leuker. Naar een wijngaard gereden, zie de titel van dit stuk. Een paar steile stukken erbij maar de RV doet het goed. Wat een mooie plek is dat, een grandioos uitzicht over het dal met in de verte een meer. We hebben een wijnproeverij genomen. Ingrid de witte variant en ik de rode. En met dat uitzicht en de zon: genieten!!
Uiteindelijk hebben we 3 flessen gekocht, 2 Gewürztraminer (wit) en 1 Rover, een rode wijn van Syraz. Niet heel goedkoop maar wel heel lekker.

Dan nog even getankt. De tank was half leeg en voor mijn gevoel zou het voor morgen en daarna wel eens nodig kunnen zijn om het vol te hebben. Bijna 75 liter ging erin, gewone benzine, voor 2,029 $ per liter iets goedkoper dan bij ons op het moment. Maar tikt wel aan, 145 dollar voor een halve tank!

Vandaag waren we om 8 uur op. Genoeg tijd om de 328 km af te leggen dacht ik. Nou, op zich klopt het wel maar we waren er tegen 4 uur, acht uur onderweg! Volgens de beschrijving zou het 4,5 uur rijden zijn en we hebben alleen geluncht en wat foto stops gehad. Iets om rekening mee te houden dus.
Vanuit Okanagan Falls reden we door het dal. En daar waren nog meer wijngaarden, alsof je langs de Moezel rijdt. Aan het eind van het dal was het opeens flink klimmen, de motor moest flink werken. En eigenlijk was dat de hele dag wel zo. We zijn een pas overgekomen op 1355 mtr hoog en ook hier lag de sneeuw nog tussen de bomen. Nee, niet gestopt voor een sneeuwballen gevecht :-)

Aan het eind van de trip reden we door Nelson heen. Dit dorp is waard om te bezoeken maar de camping is nog 15 km verder en het werd al laat. Hebben we dan nog wel een plekje? Nou, we hadden makkelijk in Nelson kunnen stoppen, zo groot en nog zoveel ruimte hier. Maar ja, dan morgen maar die 15 km weer rijden, we zijn hier toch 2 nachten. En dan maar meteen weer tanken, we hebben de tank weer half leeg gereden. Ca. 600km dus op een volle tank. De gasoline is hier onder de 2 dollar zagen we.
We zijn nog even het bezoekerscentrum ingegaan en waren net op tijd om een film te bekijken over hoe om te gaan met beren. Daar wordt je dus ook niet rustiger van. Als de beer naar je toekomt in defensief of agressief houding moet je anders reageren. Maar mij werd het niet duidelijk hoe je het verschil kan zien. Beter maar om met een ranger op pad te gaan. Wel is hier op het park 2 dagen geleden een beer gespot en we moeten dan ook al het voedsel in de camper opruimen, niets buiten laten.
Voor het na bed gaan nog even een glas wijn van de wijngaard die we hadden bezocht.

Vandaag zijn we Nelson gaan bezoeken. Bakerstreet is de straat met de meeste historische gebouwen en Nelson is daarmee beroemd(?) De gebouwen zijn niet veel ouder dan een honderd tot 200 jaar en dat is niets vergeleken met Europa. Maar ze zijn er trots op. In één van die gebouwen, MacDonald, zijn we gaan eten, het rode gebouw op de foto. Nee, niet de fastfood maar heerlijk eten. Voor vanavond wordt het brood :-).
Al met al hebben we 5 km heen en weer gelopen en ons verbaasd over het feit dat dit zo bijzonder moet zijn.

Aan het eind van de dag hebben we vanaf het park nog een 3km wandeling gedaan naar de Canyon Lookout. Een makkelijke wandeling langs de rivier omhooggevallen en met een bochtje weer terug. Het deed ons erg aan Oostenrijk denken met het lawaai van de rivier naast ons. Maar de omgeving en begroeiing is echt anders. Niet moeilijk wel leuk :-)

De camper is er een met een Ford motor, een V8 van 255 pk. In Nederland zou ik er niet mee mogen rijden want het is een zwaar ding, 4559kg! Deze is 6,30mtr lang, 3,40mtr hoog en 2,29 breed.
Het rijdt wel lekker, is best sterk wat ook wel nodig is om een beetje normaal een berghelling op te komen. Maar dan nog halen de vrachtwagens ons in! Wel wennen aan de wegligging en de remweg maar gaande weg voelt dat steeds vertrouwder. Wel windgevoelig en af en toe is het net een dweil over de weg.
Zuinig is een ander verhaal, want met 1:4,5 tot 1:5,9 is dit best wel een brandstof gebruiker. We hadden even snel berekend dat met de 4000km die we ongeveer gaan afleggen we zomaar 2000 dollar kwijt zouden kunnen zijn. Een aardige kostenpost dus met de huidige brandstofprijzen. Want ook hier is het duidelijk hoger dan het was is mij verteld.

Toch heb ik wel wat opmerkingen over de camper. Qua design is het redelijk opgezet maar heeft meteen een aantal nadelen. De stoelen in de cabine kunnen niet draaien. OP zich is dat niet erg als je goed kunt zitten op de bank. Maar dat is nou net niet het geval. Door de rechte zit heb je snel dat je naar voren schuift en door het skai van de bekelding is dat dan ook zo. Steun in de rug geeft het totaal niet. Ik heb daar dan ook pijn in mijn rug van. Op de stoel in de cabine zitten is voor Ingrid wel een optie maar de stoel achter het stuur is moeilijk te verzetten. De badkamer zit direct achter mijn stoel en deze kan dan nauwelijks naar achter kantelen of ik moet klem zitten met het stuur. Nee, niet handig.
De tafel bij de zitgroep is ook zo'n ding. Als het blad te verschuiven zou zijn, tja, dan was het wel ok. Maar nu dus niet en draait dus stom weg en altijd zo dat het niet handig is met gaan zitten. Verder heeft blijkbaar iemand op de tafel gezeten of zo want hij loopt scheef af. Doperwtjes eten moet je snel doen anders liggen ze al op de grond:-)

Nee, ik zou een camper "Small" niemand aanraden. Medium met een vast bed achterin en vooral een normale zithoek zou mijn keuze nu zijn.

Fort Steele is een kleine nederzetting maar daar zijn we (nog) niet geweest. We staan op de gelijknamig camping terwijl ik dit type.
Vanochtend heel vroeg op, we willen met de ferry naar de overkant van het Kokanee lake. De dame van het visitor center gaf ons die tip. De ferry is gratis en je hoeft dan geen pas over. Maar de ferry gaat al om 8:10. Om 6:30 liep de wekker al af. Geen koffie, dat zetten we wel onderweg of kopen het ergens.
Het is een gouden tip gebleken. Je rijdt nog steeds over Highway 3, maar dan aan de andere kant van het meer. En de weg is goed, we konden lekker doorrijden. Vanochtend opgestaan met regen, onderweg regen, maar hier nu op de camping is het droog met een voorzichtig zonnetje. De wagen stond weer niet waterpas maar we kregen twee dikke planken en nu is het goed.

We hebben hier de trail gelopen want we waren vroeg vandaag, alleen is deze maar twee kilometer :-) We waren ook zo weer terug. We moesten wel op oppassen dat we goed liepen. Op de splitsing, Fork in het Engels, moesten we links. De beheerder heeft het wel 4 keer herhaald. En op de splitsing begrepen we waarom, er stond een vork, Fork in het Engels :-).

Vandaag zijn we onderweg naar Waterton. De camping Fort Steele is heerlijk rustig maar meer dan de 2 km wandeling die we gisteren hebben gemaakt is er niet. Dan dus 3 nachten in Waterton want de familie verwachten ons pas de 8ste.
De route voert ons over de Crowsnest Pass van 1382mtr. Dat wordt dus weer flink klimmen maar dat viel mee, de weg ging vrij geleidelijk omhoog. En boven is het vlak, of zoals op een bord te lezen viel: where the mountains meet the prairie.
De tank was meer dan half leeg, dus toch maar even tanken. Het is nog 'goedkoop' ook, 1,799dollar/ltr. We zijn in Alberta en de regering heeft de accijns verlaagd! Alleen het afrekenen ging moeizaam. Mijn creditcard werd geweigerd. Maar de afgelopen 8 dagen ging het goed. Wat ik uiteindelijk op de camping zag, in de ING-app stond dat ik de kaart moest activeren. En ik weet zeker dat ik dit gedaan had in Nederland. Toch was dat het wel want nu doet ie het weer.
Al met al, vandaag redelijk weer gehad. En een afwisselend landschap wat uitzonderlijk is. Net nog even door het stadje gelopen en zowaar, een hert stak zo de weg over midden in het stadje. Oh ja, Waterton ligt in een nationaal park, Waterton Lakes National Park wat tot in de USA doorloopt. En om daar in te mogen moesten we tol betalen, $63,50 voor 3 dagen. Dan natuurlijk ook nog de camping. Maar het geld wordt goed gebruikt voor het in stand houden van de natuur.

Het waait als de ziekte hier. De camper schudt bij tijd en wijle heen en weer. We zitten hier op 1230mtr hoogte en de sneeuw ligt nog op de bergen om ons heen. Het meer is blijkbaar erg koud wat de wind die hier overheen raast is echt koud. We zijn even door het stadje gelopen maar wat voelt het koud! We gaan vandaag de Bear's Hump op want het is wel helder weer met af en toe wat zonschijn. Het is ongeveer 300mtr klimmen, de Hump is vlgs het kaartje wat we hebben 1542mtr hoog. We zijn benieuwd hoe Ingrid dit doorstaat na haar liesbreuk.
De tocht was te doen, zelfs warm. Alle extra lagen kleding gingen uit. Er is hier blijkbaar een behoorlijke bosbrand geweest want er staan geen groee bomen meer op de helling, alleen verbrande bomen. Moet wel al een tijdje terug zijn geweest want het ruikt niet meer naar brand. Toch zijn er nog geen jonge bomen te zien, alleen onderbegroeiing. Het was de moeite waard, een prachtig uitzicht op het plaatsje en het meer. Mooie plaatjes kunnen schieten.
Totaal hebben we ruim 5,5km gelopen.

Eenmaal terug blijkt het wel wat veel te zijn geweest voor Ingrid. Ze heeft last van haar litteken. Het is wel 4 weken terug dat ze is geopereerd maar blijkt toch nog kwetsbaar. Vanmiddag maar niet naar de waterval lopen.

Ne in plaats van wandelen zijn we vanmiddag de Akima Parkway opgereden. 16km naar Cameron Lake. Het is klimmen, maar nu met motorische ondersteuning :-) Het is een smalle weg maar heel mooi zo in de bergen. We werden nog gewezen op een beer ergens maar wij konden hem niet vinden. Te goede schutkleur?
Het meer was nog grotendeels bevroren en er lag veel sneeuw langs de kanten. Wel weer koud daarboven.

Wat is er meer te zien in Waterton
Het is grappig om te zien dat herten en de Big Horn Sheep hier gewoon in het dorp rondlopen en niet alleen in de bergen. Er is een tijd geleden zelfs een beer gespot maar die is vriendelijk uit het stadje verdreven. Veiligheid voor de mensen stond voorop.
Op de camping zijn heel veel 'marmotten'. Voor ons is dat hartstikke leuk, maar voor de boeren op de prairie een plaag. Ze vreten te veel van het land op en maken met het graven veel stuk. Dat ondanks hun klein voorkomen. Vergiftigen mag niet meer dus nu worden ze gejaagd. In een van de gangen wordt een slang gehangen en wordt er hol vol met water gezet. De marmotten komen dan te voorschijn en worden dan gedood. Neergeschoten of door honden afgemaakt.

Vannacht begon het te regenen. Vanochtend dachten we, we blijven nog maar wat liggen want wat is er anders te doen dan nat worden. Maar het werd wel minder en toen we het ontbijt en koffie ophanden zijn we naar buiten gegaan. Ingrid wilde nog een souveniertje voor haarzelf dus dan maar het dorpje in. Vanuit het winkeltje naar het café voor een kop koffie. En zowaar, het klaarde voorzichtig op.
Na de lunch zijn we weer met de camper op pad gegaan. Dat ging bijna mis, ik was vergeten de stroom los te koppelen. Maar bijna is niet helemaal :-) Toch nog veilig op weg en nu naar de Red Rock Canyon. Bijna 20 km over een smalle weg. En zowaar, ja echt, we zagen een beer! Wel behoorlijk ver van ons vandaan maar toch. Het is helaas wel bij deze ene beer gebleven.
De Red Rock Canyon doet zijn eer aan, veel rode steen, gelaagd met een snel stromende beek er doorheen, prachtig. Vanaf hier is het een km naar een waterval. Nu blijkt het meer een stroomversnelling te zijn maar wel zeer indrukwekkend. En prachtig toegankelijk gemaakt. Trappen leiden naar 2 platformen die een goed zicht op het water geven. En wat ook mooi was, de zon liet zich goed zien én de wind was weg. Dat scheelt gewoon een jas.
Op de terugweg hebben we de beer niet meer gezien, jammer.

Terug op de camping hebben we ijs gegeten in de zon en de wind was weg. Dat hadden we de afgelopen 2 dagen niet verwacht. En volgens horen zeggen is het ook een zeldzaamheid als de wind hier weg valt :-)
Na het avondeten hebben we zelfs de koffie nog bij het meer opgedronken, heerlijk om zo weer buiten te kunnen zijn.