Vertrokken uit Waterton. Het is weer gaan waaien, niet zo hard dat de schuimkoppen op het water staan maar het water is duidelijk geen spiegeltje meer. Op naar de familie. Eenmaal uit het Nationale Park ben je uit de bergen en rij je in een totaal ander landschap, de prairie. Je ziet grasland met koeien, paarden of alleen grasland. We hebben zelfs een eland gezien, een vrouwtje, zonder gewei.
Het was nog geen 2 uur rijden naar Lethbridge. We gaan eerst bij Carla en Peter. Daar blijft namelijk de camper staan voor 2 dagen.
En er stond een welkomst commitee klaar. Carla, Peter (haar man) en tante Jenny. Hartstikke leuk. Ondanks dat ze ons niet kennen was het zeer hartelijk en open, alsof ze ons wel al jaren kennen. Tante Jenny spreekt nog wel Nederlands maar ze moet soms nog wel naar woorden zoeken. De rest spreekt geen Nederlands maar herkent het wel als Nederlands. Ook Peter zijn ouders zijn Nederlanders, komen uit Friesland, Harlingen, en zijn naar Canada geëmigreerd ergens in het begin van 1950.
Ome Joop, John hier, is 4 jaar geleden overleden.

Helaas hebben we verzuimd om wat foto's te nemen :-(

We gaan vandaag door naar Lomond, waar Heather woont. We blijven daar 2 nachten. We worden opgehaald door Hannah, Heathers dochter. De camper blijft zoals gezegd bij Carla voor de deur staan.
Het is ca. 1 uur rijden. Hannah is een leuk mens, enigzins gesloten lijkt het. Ze is druk met de boerderij en de zorgen zijn af te lezen. Eenmaal aangekomen bij het huis van Heather worden we hartelijk ontvangen. Heather is een vrolijk mens, stopt niet met praten :-). Ingrid heeft haar evenknie gevonden. Haar man Doug is nog druk aan het werk.
Haar 2 zoons Sam en Jackson wonen nog thuis. Hannah is getrouwd en woont 'iets' verderop. En haar andere dochter Hailey gaan we mogelijk nog ontmoeten bij tante Jenny thuis. En 'iets' verder? Wel, afstanden zijn hier nu eenmaal anders.

's Avonds hebben we gekaart, klaverjassen. Dat kenden ze hier nog niet. Dus de regels uitgelegd en om het niet te lang te laten duren, verplicht spelen. Douglas had het spel snel door, Heather heeft het er wat moeilijker mee. Maar reuze gezellig.

Deze ochtend zijn we gaan kajakken op het meer direct voor het huis van Heather. De zon scheen volop en bijna geen wind dus het was een goed moment. Om de kajak in te komen is altijd een lastig moment maar we zijn niet in het water gevallen :-) Het was echt lekker op het water en met zonnebrand factor 60 geen probleem. Ingrid en Heather zijn daarna nog gaan zwemmen. Het water is echt koud maar blijkbaar prima als je eenmaal door bent. Niets voor deze held dus :-) :-)

Vanmiddag zijn we rondgereden om de verschillende aspecten van de boerderij te bekijken. Rondgereden omdat alles kilometers uit elkaar ligt en toch in eigendom is. Land ertussen is van andere boeren. Ruilverkaveling wordt hier nog niet echt toegepast.
Eerst zijn we naar de paarden en schapen gereden. Hannah is degene die hier druk mee is en tot haar inkomen behoort. Ze fokt de paarden, zowel kleintjes als grote. Ook schapen worden gehouden. Voornamelijk voor het vlees. In deze tijd is er geen markt voor de wol omdat alles naar China werd geëxporteerd maar alles naar en van China is door Covid ingestort.
Daarna zijn we doorgereden naar een stuk land om daar de 'pivot' te zien, irrigatiesysteem. Het is hier zo droog dat ze het land moeten besproeien en dat gaat met dit systeem automatisch. En als laatste nog langs de koeien. Sommige stonden in een omheind deel, de meeste liepen vrij op het land maar wel een afgeschermd deel. Het land is nog zo droog dat ze worden bijgevoerd en dat is nu eenmaal makkelijker als ze in de buurt zijn.

's Avonds hebben we opnieuw geklaverjast maar het iets minder laat gemaakt. Doug moest er weer vroeg uit.

Vandaag nemen we afscheid van Heather en haar familie maar niet voordat zij ons weer heeft terug gebracht naar Carla en Peter om onze camper weer op te halen. Niet om weer verder te trekken. Nee om hem 10 min verder bij Lisa en Kevin voor de deur te parkeren. Daar blijven we ook voor 2 nachten.
Peter stond al klaar met de sleutel in de hand van onze camper :-). En hier namen we wel definitief afscheid van Heather. Zij ging weer terug naar huis en wij reden achter Peter aan naar het huis van Lisa. Ook daar werden we weer meer dan hartelijk ontvangen. Ook tante Jenny was aanwezig. We voelden ons ook hier weer meer dan welkom. We hebben met z'n allen geluncht. Lisa had soep gemaakt naar het recept van Heather zei ze. Het leuke is dat dat recept juist van tante Jenny is :-)

Carla en Peter zijn daarna naar huis gegaan en wij zijn met Lisa, Kevin en Tante Jenny naar Frank Slide gereden. Dit is een steenlawine uit 1903 geweest wat gedeeltelijk het dorp Frank heeft bedolven. Ca. honderd mensen zijn daarbij om het leven gekomen, een zesde van de populatie. De film over het gebeuren was heel indrukwekkend en je kijkt hierna heel anders naar die berg stenen daar ter plekke!!
Nadat we ook de rest van het bezoekerscentrum hebben gezien zijn we gaan eten in het restaurant van een tante van Kevin. Een echt eetcafé en één van de favoriete van ome Joop. Lekker eten en op een ongedwongen plek, heerlijk.
Toen weer naar huis. En onderweg zagen we nog meerdere haviken vliegen en ik heb daar een leuke foto van kunnen maken. Iets drinken en voordat je het in de gaten had was het alweer laat.

Vandaag is een heel programma uitgewerkt.
Lisa brengt ons naar Tante Jenny waar we de lunch gebruiken, daarna gaat Lisa naar huis en Tante Jenny brengt ons naar Carla en Peter. Vanaf daar gaan we naar een museum met z'n vijfen want Tante Jenny gaat ook mee. Vandaar weer naar het huis van Carla en Peter waar we het avondeten nuttigen. Dan afscheid en met Tante Jenny weer naar Lisa en Kevin. Afscheid van onze tante en dan naar bed. Een heel geregel :-)

Maar er kwam één ding tussen. Ik wilde een Canadees shirt met rode en zwarte vierkanten. Dus we zijn eerst gaan shoppen. Voor niets want het blijkt een seizoenartikel te zijn voor de winter?? Maar daarna ging het inderdaad zoals gepland. Lunch bij tante Jenny (KFC kip en salade) door naar het volgende adres, etc.
Het museum was interessant. Ook in de oude tijd hadden ze al last van vervuiling en files. Denk aan een stad vol met paarden en huifkarren midden op een kruispunt en je kan nergens heen. En de paarden poepen en piesen alles onder. En je hebt het over duizenden paarden!
We zijn ook nog langs het grootste Mormonen tempel in Canada gereden. Je kan daar het terrein niet op mits je dus zelf Mormoon bent.

Afscheid doet pijn, en na het diner moesten we alweer gedag zeggen tegen Carla en Peter. Niet veel later ook van tante Jenny. Ja, zij vonden het snel gaan en wij ook. Het voelde vertrouwd en alsof je ze al jaren kende. Morgenochtend gaan we ook Lisa en haar familie verlaten???? en ook dat zal niet makkelijk zijn.

Vandaag verlaten we Lethbridge en gaan naar Galgary. Mijn neef Jerry woont daar en dat is dan de laatste die we bezoeken van onze familie. De andere zoon van ome Joop en tante Jenny, Alan, woont geheel aan de oostkant van Canada in Nova Scotia, zo'n 5000km verder, iets te ver dus :-)
Maar eerst moet mijn olie en bandenspanning worden nagekeken. Iets wat we elke 1500km moeten doen. Ik had Noah, 15 jaar, gevraagd mij te helpen. De reden was dat hij net was begonnen met werken in een garage voor reparaties aan campers etc. Hij heeft zijn best gedaan en heeft zijn zenuwen kunnen bedwingen. Alleen toen de compressor problemen gaf nam Kevin het over.
Olie was goed maar de bandenspanning was wel heel hard nodig. En dan toch het moment van afscheid. Ik vertelde ze dat het als thuis voelde en dat was ook zo.

Aankomst bij Jerry
Onderweg naar Calgary nog getankt maar verder was het een lange saaie weg. Gelukkig is het maar ca. 2,5 uur rijden. Eenmaal bij Calgary veranderde het. Twee-baans werd drie-baans, verkeer werd meer dan verdubbeld, alsof je over de A27 bij Utrecht rijdt. Gelukkig ben ik die drukte wel gewend, ik moest me alleen continue rekenschap geven dat de wagen nu 4500kg weegt, meer afstand houden dus. Maar Google heeft ons goed begeleid en zonder problemen zijn we bij Jerry aangekomen. We waren er rond 3 uur dus lekker vroeg.
Weer geen foto bij aankomst ??

We hebben wat gedronken en hij is met het eten begonnen. Een halve zalm op de barbecue, heerlijk. En ook hier na het eten kaarten. Nee, geen klaverjassen maar iets anders, 9-5-2. Ook leuk en gezellig. De regels ken ik zo niet meer en kan het dus ook niet naspelen. En ja ook weer laat, 1 uur was het toen we naar bed gingen.

Het was laat geworden met het kaarten, tegen enen. Dus vroeg opstaan is het niet geworden :-). Maar na de koffie en een lekker ontbijt waren we wel weer wakker. Tijd voor de sightseeing toer.
Jerry heeft wat aandoeningen, zoals diabetes en iets met zijn hart, en hijzelf gaat de drukte van de stad niet opzoeken. Corona is nog steeds niet voorbij. Maar ons rondrijden is geen probleem dus hup, in de auto en gaan met die Subaru :-) Langs de universiteit waar hij heeft gewerkt, langs de Calgary-tower (was ooit het hoogste gebouw maar nu niet meer), uitstappen bij Nose Hill voor een mooi uitzicht, iets verder nogmaals de auto uit voor een ander uitzicht en toen ....
Toen naar een buitensportwinkel, Basspro. Ron had nog steeds geen Canadese blouse en grote kans dat het hier wel zou lukken. Daarnaast zou het ook een bijzondere winkel zijn. Jerry ging niet mee naar binnen maar zou ons na 2 uur komen ophalen. Na 2 uur????

Eenmaal binnen bleek het inderdaad wel bijzonder te zijn. Veel opgezette dieren, waterloopjes en zelfs een groot aquarium. En grooooot. Van watersport to camperen, van vissen tot wandelen, en in álles enorm veel keus. Alleen geen overhemd, sorry dat is een seizoenartikel :-( Maar wel een Buff in de kleuren die ik voor mijn overhemd zoek, dat dan weer wel. Ook een paar lichte schoenen, een pet en voor Ingrid een T-shirt. En dat overhemd? Nou, de winkel is onderdeel van een enorme Mall, winkelcentrum. Mogelijk dat een winkel achterin dat nog wel op voorraad heeft.
En verdraaid, ze hadden het. Alleen veel duurder nog dan in Waterton. Had ik maar ....??

En verdraaid, 2 uur later atonden we pas weer buiten. Precies op het moment dat Jerry kwam aanrijden, timing was perfect.
's Avonds hebben we weer gekaart, nu wel klaverjassen. Met 3 gaat het ook, en ook Jerry had het moeilijk dat de 10 hoger is dan koning :-) Nu hebben we het niet te laat gemaakt, nog net voor middernacht lagen we op bed. Maar niet voordat we nog een glas wijn en whisky achterover hadden geslagen.

Vandaag ook hier een afscheid, ditmaal van Jerry. Ook hij vond het snel gaan wat een goed teken is, dan voelt het goed en vliegt de tijd. Nu zijn we weer op ons zelf en moeten we voor onszelf zorgen. Dus boodschappen doen. Nu wat meer ingeslagen, ook voor in de diepvries, zodanig dat we een paar dagen vooruit kunnen. Ook de propaan tank vol laten 'gooien' want die was alweer half leeg. Nu kunnen we er tegenaan.
En hoe dat verder gaat kun je in het volgende verslag lezen.