Het derde verslag, onze 1 1/2 dag in Hong Kong en de vlucht naar Auckland
Op het moment dat ik dit aan het typen ben, is het de 21ste om 18:00 uur. We zijn vandaag in Auckland aangekomen na alweer een vermoeiende vlucht. Meer daarover later, want je had de toer door Hong Kong nog te goed.
Ik was ge-eindigd dat we barstten van de slaap en dat was ook zo. We hadden nog wel in de lounge op de 14de verdieping ons welkomstdrankje gehaald, maar de 2de konden we niet meer redden, onze ogen vielen echt dicht. Ik zag net bij het nalezen dat er nog wat typefoutjes instonden. Dat is onder andere het effect van slaap, en het tweede is dat het toetsenbord van mijn laptopje niet altijd netjes reageert.
Na onze 2 1/2 uur slaap en een verfrissende douche hebben we de taxi genomen naar The Peak. Ook dat was weer een geslinger en weg was het richtingsgevoel. Er is ook niets om op te orienteren tussen al die gigantische flatgebouwen. 240 HKD armer en we stonden boven op de Peak. Op zich was dat niet erg, maar de bedoeling was dat de chauffeur ons bij de PeakTram zou afzetten. Dit is een tandradtrammetje wat op zich al een bezienswaardigheid is. Deze hebben we later wel naar beneden genomen.
The Peak geeft je een mooi panormazicht op Hong Kong, maar dan wel na een verfrissende regenbui. Nu lag er dus een smog over de stad heen wat het uitzicht behoorlijk vertroebelt. Er was nog wel een redelijk zicht hoor, maar dan toch. Maar je bent wel gauw uitgekeken, want meer dan alleen het uitzicht is er eigenlijk niet. Nou ja, de gebruikelijke toeristische rotzooi er om heen natuurlijk.
Ik had maar 2 dingen op de agenda gezet voor de eerste dag dat was The Peak, en de Light Symphony om 20:00 in de haven. We hadden dus alle tijd, maar wat dan nog te doen. We hebben eerst maar eens een grote bak koffie genomen om enigzins wakker te blijven - en deze op ons gemak leeg geslobberd met het uitzicht op Hong Kong. Toen ons lijf maar weer uit de luie stoel opgehesen en naar het trammetje gewandeld. Dit was best leuk, de wagonnetjes (het zijn er 2) zijn nog echt oud. Oude houten bankjes, met de rugleuning aan de dalkant en dat blijkt erg effectief te zijn tegen het kunnen blijven zitten, wat steil! Het bovenste deel blijkt de tram aan een kabel te hangen terwijl op het lagere gedeelte hij op tandrad overgaat. Waarom dat verschil weet ik niet. Onderweg kwamen we zijn broertje tegen die op zijn weg omhoog was. Beneden aangekomen bleek het naar boven gaan met de taxi toch niet zo erg, wat een rij stond er om allemaal maar naar boven te kunnen!
Bij de uitgang stond een plattegrond en met wat we van boven hadden bekeken, heb ik mijn weg naar de haven kunnen bepalen. Dit zijn we gaan lopen, zo ver was het niet. Konden we gelijk een ander stukje Hong Kong zien. In de winkelstraat was het en drukte van belang. De wegen overvol met veel dubbeldekkers - een overblijfsel van de Engelse tijd misschien? - en op de voetpaden een verschrikkelijke mensenmassa. De weg naar de haven bleek voor de voetgangers op een hoger plan te liggen; de promenade lag lekker boven de autoweg. Goed aangegven waar je naar toe moest, haven, trein etc. Mijn plan was om de de ferry naar de overzijde te gaan The Peak lag op een ander eiland dan waar wij het hotel hadden (Kow Loon) en ook de haven met de Stars-avenue was aan 'onze' kant. Ik had alleen niet verwacht dat we in zo'n wiebelig bootje zouden zitten. 2 Verdiepingen en wij zaten boven. Ondertussen was het al wel donker geworden, dus we hadden een mooi zicht op alle verlichte gebouwen aan de waterkant. Het kostte ook geen drol om met de ferry te gaan, 2 HKD zo'n 20 eurocent.
Uiteindeljk hebben we ook nog gegeten aan de haven en om 20:00 begon de lichtshow. Dit is best wel indrukwekkend om dat mee te maken. De laserlichten gaan op de maat van de muziek die uit de luidspeakers komen die langs de hele waterkant staan. Ook de verlichting van verschillende gebouwen reageren met de muziek. Alleen duurde het niet de beloofde 30 minuten maar en kwartier. Hierna hebben we de taxi naar het hotel genomen en daar vielen we in slaap zoals je al was verteld.
Na een verkwikkende nachtrust - wreed verstoord om 23:00 door een franchiser die zijn mail niet had gelezen - stonden we al weer om 07:00 naast ons bed. Ontbijten, de boel weer in de tas proppen en naar beneden sjouwen de bagage, want om half tien hadden we de bus gereserveerd die ons naar het vliegveld zou brengen. Het plan was namelijk dat we de bagage in een locker doen, de vlucht bevestigen (van 21:20 die avond) en dan naar de Giant Buddha. En daarom dus zo vroeg op.
Om bij de Buddha te komen, hebben we de kabelbaan genomen. 25 minuten duurde het voordat je boven was. Eerst langs de weg, dan een bocht van 90 graden dan over het water en omhoog, dan nogmaals een bocht van 90 gr. en toen werd de Buddha pas zichtbaar. En inderdaad een Giant Buddha. Je moest een hoge trap op, we hebben het aantal treden niet geteld, om hem van dichtbij te bewonderen. Het is echt indrukwekkend als je ziet hoe groot en toch zo gedetailleerd hij is neergezet. Toen de trap weer af en naar het Po Lin klooster wat er precies tegenover lag.
Het klooster was kleiner dan ik had verwacht maar daarom niet minder interessant. Grote potten buiten waar met bossen wierookstokjes in werden gegooid door gelovigen. Ook in de gebouwen natuurlijk vele Buddha beelden en de randfiguren erom heen. Ik heb mij daarin niet erg verdiept, dus wie of wat ze waren kan je dan ook niet vertellen. Er heerstte wel een serene rust binnen het klooster. Toeristen en gelovigen door elkaar zonder dat je als toerist echt het idee kreeg dat je er niet hoorde. We hebben ons prima vermaakt. Even waande we ons in India, er kwam namelijk een koe aanlopen. Niet achter een hek maar zo maar los. De koe had trouwens wel erg vreemde uiers bleek toen HIJ dichterbij kwam.
Aan de eind van de dag weer met de kabelbaan naar beneden en met de bus het laatste stukje weer naar het vliegveld. Daar hebben we de bagage uit de kluis gehaald en meteen maar ingechecked. Het was nu nog rustig. Maar wat te doen als je nog 4 uur moet wachten. Eerst in een lounge bar weer koffie genomen om toch nog wakker te blijven. Bij mij hielp dat niet echt, mijn ogen draaiden iedere keer weer weg. Na een uurtje maar weer wat gaaan wandelen. Toch nog maar wat gegeten. We zouden nog bijna te laat bij de gate zijn doordat ik met mijn creditkaart wilde betalen. De dame was niet bekend met een Mastercard waar je geen pinnummer hebt maar gewoon een handtekening moet zetten. Ze heeft aardig wat telefoontjes gepleegd om het papiertje juist in te vullen. Ik denk dat het wel 20 minuten heeft geduurd!
Toch nog ruim op tijd bij de gate natuurlijk. Dit vliegtuig was duidelijk kleiner dan ons eerste. Veel minder beenruimte. Wat wel plezierig is, is de tijd van vertrek. Je gaat na de maaltijd eigenlijk meteen slapen, en de tijd tikt dan ongemerkt weg. Je wordt alleen ongelooflijk stijf wakker! Uiteindelijk zijn we om 13:15 lokale tijd geland.
Dan de douane door! We waren gewaarschuwd dat dit de strengste controles zijn. We hadden in het vliegtuig al een hele waslijst met vragen moeten beantwoorden van wat je allemaal aan spullen wel/niet bij je hebt, wat je de afgelopen 30 dagen had gedaan - wandelen in het bos, kamperen, etc. - of je voedsel bij je hebt en nog meer van dergelijke vragen. Als je op 1 van die vragen met ja had beantwoord moest je door een speciale controle. Nu had Ingrid nog een sinasappel en die mag dus niet mee. Wij deze dus netjes aangeven. En uiteindelijk mochten we eigenlijk zo door nadat we de sinasappel hadden ingeleverd. Geen inhoudelijke controle van onze tassen ondanks onze campingspullen.
Ook hier werden we opgewacht door een chauffeur die ons netjes bij ons B&B hotel heeft afgezet. Hier slapen we nu 2 nachten, 1 was al geboekt, maar we voelen ons zo moe, dat we er een 2de nacht aan vast geknoopt hebben i.p.v. dat we de tent gaan opzetten.
Zo dat was het dan al weer. Ingrid slaapt ondertussen al, we hebben net nog even gegeten bij de Thai en ik typ dit stukje nog even af. Wanneer de volgende gaat zijn? Afwachten maar weer, nu was het wel snel op elkaar, maar of ik dat volhou?